۱۲ فناوریِ در آستانه ناپدید شدن

شش فناوری محکوم به فنا
 

۱-دیسک های چندرسانه ای از پیش ضبط شده
 

با توجه به اتصال آنلاین ، چه از نوع سیمی یا بی سیم ، روز به روز حضور خود را در همه جا گسترش می دهد، و با توجه به عنوان افزایش نرخ انتقال داده های دیجیتال، و با نگاهی به گسترش دستگاه های اینترنت محور که سیر صعودی به کار گیری آن در جوامع امروزی همچنان ادامه دارد ، شما نیز با این مسئله موافقید که شک بسیاری کمی در این مسئله باقی می ماند که وب به زودی یگانه مرجع و منبع همه سرگرمی های الکترونیکی شخصی ما خواهد بود. چرا نباشد؟
پس چرا – اگر می توانیم از طریق مجازی (آنلاین) نیازهای دیجیتال و الکترونیکی خود را سریع تر و با دغدغه ای به مراتب کمتر، هزینه بسیار کمتر ، و سر و کله نزدن با بسته بندی و دیسک های فیزیکی (که در معرض صدمه فیزیکی با گذشت زمان قرار دارند) بدست آوریم—باید به سراغ دیسک های از پیش ضبط شده فیلم و موسیقی برویم؟ ما فکر می کنیم به زودی اثری از دیسک های فیلم و موسیقی بر جای نمی ماند.
آغاز این گذار پیش از در اطراف ما کلید خورده است. البته موسیقی هایی را که به آسانی از اینترنت دانلود می کنیم، بازی های قابل دانلود و در واقع سرویس های آنلاین بازی های چند نفره، بخشی از اجزا این انتقال به دنیای مجازی و دور شدن از دیسک های فیزیکی است. امروز ما سیستم عاملی در اختیار داریم که تماما روی فضای مجازی ابری فعالیت می کند و هیچ نیازی به نصب روی هارد دیسک ندارد. (منظور سیستم عامل گوگل کروم است.) ،همچنین پخش کننده های بلو-ری نیاز به اتصال به اینترنت دارند، و به تازگی اعلام شده اشتراک Netflix که از بزرگترین توزیع کنندگان فایل های چندرسانه ای به صورت دیسک است به سمت عرضه سرویس های پخش زنده فیلم و موسیقی یا Streaming حرکت می کند و در آینده ای نزدیک لیست این سرویس های تحت وب طولانی تر و طولانی تر هم خواهد شد.
همه ما افرادی را از میان دوستان و آشنایان خود می شناسیم که ظرف چند سال اخیر دیگر از روش های سنتی خریداری و یا اجاره سی دی یک فیلم خودداری کرده و از اینترنت برای رفع نیازهای خود استفاده نموده اند. این موارد که شاید در نظر برخی استثنا باشد در مدت بسیار کوتاهی به شکل یک قاعده کلی در خواهد آمد و آن وقت خریداری سی دی می شود یک استثنا!

۲- تلویزیون های سه بعدی نیازمند به عینک مخصوص
 

استفاده از عینک مخصوص فیلم های سه بعدی در یک سینما- که در آن محیط برای این منظور بهینه شده است ، صفحه نمایش عظیم الجثه است، و برآمدگی عینک به حداقل رسیده است- یک چیز است، و در خانه اما، این داستان متفاوت است. نه تنها کاربر مجبور به خرج کردن چند هزار دلار از سرمایه اش برای خرید یک تلویزیون – ۳Dو به تعداد مورد نیاز عینک برای هر کسانی که معمولا به تماشای تلویزیون می نشینند است، بلکه حتی پس از خرید آن محتوا ، کیفیت ، و تاثیر سه بعدی آن جذابیت سالن سینما را هرگز برای فرد تکرار نخواهند کرد.
و دیگر اینکه- یک واقعیت غیر قابل اجتناب: عینک در کل یک وسیله مزاحم روی صورت شماست. اگر عینکی باشید و از عینک طبی استفاده کنید که این می تواند یک مزاحمت مضاعف باشد. اگر عادت دارید حین تماشای تلویزیون به انجام کارهایی دیگر هم بپردازید، باز هم عینک مخصوص یک مزاحم تمام عیار است. اگر شما از جمله کسانی هستید که از سردرد و فشار چشم ناشی از به چشم زدن عینک سه بعدی رنج می برند باز این عینک ها را یک وسیله مزاحم رنج آور خواهید یافت. و نکته آخر: آنها خیلی هم شیک نیستند، هستند؟
همه موارد فوق را کنار هم بگذارید و به آنها اضافه کنید مسئله سلامت و سردرگمی مصرف کننده و بی تفاوتی او نسبت به این محصول را با فکر کردن به تمام عوامل فوق، و آنگاه است که این ایده به ذهنتان خطور می کند که چرا تلویزیونهای سه بعدی، با شکل فعلی آن ، دقیقا نتوانستند جهان مصرفی امروز را با ورود خود به صحنه دگرگون کرده و فروش بالایی کنند. در واقع ، شرکت ها همه تلاش خود را کردند. اما مشکل جای دیگری است.
ما متواضعانه احساس می کنیم تلویزیون های سه بعدی نیازمند به عینک مخصوص تصاویر سه بعدی دیگر تاریخ مصرفشان گذشته و هم اکنون بیشتر شبیه به یک چاه شده برای بلعیدن پول کسانی که آن را خریداری می کنند. مطمئنا ، این فناوری تا مدتی ادامه خواهد یافت و شاید به این زودی به کلی از صحنه کنار نرود، اما پیشگویی دراز مدت ما در این مورد هر چیزی می تواند باشد به جز خوش بینی به ادامه حیاتش. برای تازه خریداران، با وجود کیفیت تصویر و قیمت بسیار پایین تری که همان تلویزیون های دو بعدی متداول دارند، این روز ها انتخاب بهتری به نظر می رسند. اما به انتظار آینده نشستن نیز گزینه پیش روی دیگری است-و به طور تئوری گزینه بهتر- نسبت به خرید یک تلویزیون سه بعدی که برای دیدن تصاویر روی آن چاره ای جز عینکی بودن ندارید. تلویزیون های نسل بعدی اصطلاحا autostereoscopic نامیده می شوند که یعنی نیازی به عینک stereoscopic نخواهند داشت.
در تلویزیون autostereoscopic ، کار عینک را صفحه نمایش انجام می دهد و نمایشگر هوشمند از ورق های پلاستیکی تشکیل شده که مجهز به عدسی هایی هستند که نور را منکسر می کنند بنابراین هر کدام از چشمان انسان همیشه چشم انداز کمی منحصر به فرد نسبت به دیگری می بیند و به مغز ارسال می کند جلوه سه بعدی برای انسان تداعی می شود. شرکت توشیبا به تازگی یک تلویزیون با چنین فناوری را به بازار ژاپن عرضه کرده و همان طور که در خبر ها هم داشتیم در نمایشگاه اخیر CES 2011 این تکنولوژی پیشرفته را به رخ سایر رقبا کشید و توجه بسیاری را به خود جلب کرد.
فراتر از آن امروز وعده تلویزیون هولوگرافی را در اخبار می شنویم و می خوانیم، تکنولوژی که در تجسم آن آمده است شما قادرید طور کامل اشیاء را به صورت سه بعدی و اساسا “شناور” در مرکز اتاق خود ببینید (مانند لا پرنسس لیا در فیلم «جنگ ستارگان» محصول ۱۹۷۷). متاسفانه ، تا دسترس تجاری و عمومی به تلویزیون های هولوگرافی هنوز یک دهه فاصله است.
با این حال، با توجه به جایگزین ها، کمبود محتوای قابل قبول، و حلقه اطراف نام تجاری ۳D TV امروز ، ما نمی توانیم به چیزی جز نزدیک شدن به پایان قصه این محصول فکر کنیم.

۳-ایبوک خوان ها
 

شکی وجود ندارد، حتی در مورد سخت گیر ترین منتقدان، که محصولاتی همچون کیندل آمازون و ilk نوآوری های جذاب و غافلگیر کننده ای بودند. وسیله الکترونیکی کوچکی تنها که وزن آن کمتر از کتابهای بسیاری است و به اندازه کافی باریک است که در جیب کت و لباس جای می گیرد و در عین حال قادر است، حداقل به طور موقت ، همه کتاب های شما و کسانی که می شناسید و فکر می کنید ممکن است موقعی برای خواندن به آن نیاز داشته باشید را به صورت الکترونیکی در خود جای دهد. این یک ایده عالیست، به ویژه حالا که مدل های فعلی به طرزی باور نکردنی از عمر باتری طولانی برخوردارند، و همچنین صفحه نمایش عالی ، و سهولت استفاده خارق العاده.
پس چرا باید این وسیله مفید را در لیست فناوری های تاریخ مصرف گذشته بگذاریم؟ چون درست همانطور که کار خود را به خوبی انجام می دهند، تقریبا تنها همین یک کار را برای کاربر انجام می دهند. در مقام تشبیه مثل یک چاقوی جیبی معمولی در مقابل چاقوی سوئیسی که به مراتب امکانات بیشتر دیگری به جز چاقو دارد، کیندل و سایر ایبوک خوان ها نمی توانند با نفوذ روز افزون تبلت ها که همان چاقوی چندکاره سوئیسی مثال ما هستند مقابله کنند و باید عرصه را به تبلت ها بسپارند که روز به روز محبوب تر می شوند و تنها یکی از کاربردهای انها نمایش کتاب های الکترونیکی است ، امروز دیگر هرگاه صحبت از تطبیق پذیری و یک دستگاه همه فن حریف به میان می آید نام iPad به ذهن خطور می کند و کیندل را می توانیم با خیال راحت به موزه تکنولوژی بسپاریم!
با این احوال، با تمام مزایای خاصی که در بالا بدان فقط اشاره کردیم، با وجود محصولی مانند iPad که پس از یکسال و اندی عمر جای خود را در میان بسیاری از کاربران جهان باز کرده و از آن به عنوان یگانه وسیله مطالعه ایبوک های خود استفاده می کنند، و با این ظاهر جذاب و وسوسه برانگیز که دست پخت طراحان اپل است تنها به کمی زمان و نسخه های بهبود یافته مطالعه ایبوک برای کامل شدن دارد، هر شخصی به طور منطقی می تواند نتیجه بگیرد بازار مستقل کتاب خوان های الکترونیکی در آینده مترادف است با بازار تبلت ها. برای افرادی که گاه به گاه به مطالعه ایبوک می پردازند و اولویت را به قابلیت های حمل دستگاه داده و از دستگاه خود انتظارات مختلف دیگری هم دارند تبلت ها به خوبی جواب می دهند.
کتاب خوان های مستقل هرگز بی سر و صدا نمی میرند، اما در این روز ها که همگرایی امکانات و افزایش قابلیت ها همه و همه در یک دستگاه جمع و جور و باریک اندام مطرح است و هواداران پرشماری دارد، برای ایبوک خوان ها زمان بازنشستگی فرا رسیده.

۴-هارد دیسک های تجاری
 

هنگامی که سخن از مرگ هارد دیسک های متداول به میان می آید، این طور نیست که بگوییم “اگر….”. بلکه باید گفت: “کی؟”
و در مرحله بعد باید پرسید، “کدام جایگزین؟”. مانند سردار رومی « ژولیوس سزار» ، دیسک سخت ، که زمانی قلب تپنده پیشرفت سخت افزاری بود و در کانون توجه سازندگان سخت افزار قرار داشت و قطعا یکی از مهمترین و اغلب از مهم ترین قطعات هنگام به روز رسانی قطعات کامپیوتر بود و به همین علت هم یکی از فن آوری پول ساز برای سازندگان سخت افزار محسوب می شد، اکنون دوران زوال خود را سپری می کند و از همه طرف مورد حمله فناوری های جدید قرار گرفته.
بارز ترین تهدید که اکنون دیسک سخت با آن مواجه است از جانب حافظه های فلش و درایوهای حالت جامد (SSD) است. مطمئنا ، دیسک های حالت جامد به ازای هر گیگابایت به مراتب گران تر از دیسک سخت می باشند، اما در ضمن بسیار سریع تر و (احتمالا) بسیار با دوام تر از دیسک های سخت می باشند. استفاده گسترده از دیسک های حالت جامد به احتمال زیاد هنگامی رخ خواهد داد که شکاف قابل ملاحظه قیمت آن نسبت به دیسک های معمولی امروزی پر شود و قیمت هارد های SSD پایین بیاید، اما دوستان این مورد در طی یکی دو سال آینده رخ می دهد و نه طی دهه آینده!
در حال حاضر، انتظار نداشته باشید که چیزی معمول و قابل قبول تر از همان درایو های سخت خوب قدیمی بدست آورید. برای مثال در نظر بگیرید، رشد انفجاری دستگاه های قابل حمل همه کاره مانند تلفن های هوشمند و iPad . حقیقت این است که برای بسیاری از ما – به خصوص کاربران جوان تر و / یا کسانی که می توانند بدون یک کامپیوتر کامل هم از دستگاه هایی با قابلیت های خوب نیازهای خود را برطرف کنند- رایانه های شخصی ، لپ تاپ ها ، و دیسک های سخت در داخل آنها مانند دستگاه های ماقبل تاریخ در آمده است!!
به دلیل گسترش روز افزون این گروه از وسایل الکترونیکی همراه، دیسک های سخت هرگز شانسی ندارند. همچنین، آنها از بهره مندی از ویژگی های سیستم عامل “مجازی” کروم محصول گوگل محروم خواهند ماند. دستگاه های همراه داده های خود را در کارت های حافظه قابل جابجایی ذخیره کرده. و در بسیاری از موارد ، آنها بهره کاملی از فناوری ابری خواهند گرفت.
در واقع، اگر حافظه های فلش، کامپیوتر / لپ تاپ های مجهز به SSD، و یا انقراض قریب الوقوع سیستم عامل های سنتی نتوانند به استفاده از هارد دیسک های تجاری خدشه وارد کنند، فناوری ابری به سهولت این کار را انجام خواهد داد. در میان بازیکنان بزرگ صنعت ، قدرت نطق و بیان تکنولوژی ابری فعلا استراتژی حاکم است. و مطمئنا هر کس که تنها به گسترش ناگهانی شبکه های سرور در سراسر ایالات متحده بیاندیشد ( برای نمونه شبکه سروری جدید کارولینای شمالی اپل) پی به نفوذ فناوری ابری و ذخیره سازی مجازی دیتا به جای استفاده از هارد دیسک خواهد برد.
امروز ، دیسک های سخت به شدت ارزان قیمت هستند. درست همانطور که درایوهای فلاپی دیسک و HD دی وی دی ها در زمان انقضای تاریخ مصرفشان ارزان شدند.

۵-انواع کلیدها
 

کلید های معمول امروز در معرض انواع آسیب ها مانند شکستگی، سرقت، و استفاده ناخوشایند اگر دست شما جای دیگری گیر باشد می باشند، و آخرین مورد هم این است که در نهایت جیب لباس شما را سوراخ می کنند!
این جملات کاملا بدیهی است و نیازی به هیچ گونه توضیحی ندارد. در همه جوامع انسانی تا آنجا که به یاد می آورند مدت بسیار طولانی است که کلید را به عنوان یک وسیله مفید و در عین حال آسیب پذیر می شناسند. و تا زمانی که ما آنها را برای همیشه از خود دور کنیم آنها همواره با شکستن در شیار قفل ها، همچنان به این آزردگی خاطر ما دامن می زنند.
خوشبختانه ، تحریم استفاده از کلیدهای فیزیکی مدتی است که آغاز شده است. چند سال پیش، سیستم سخت افزاری ورود بدون کلید به واحد های مسکونی برای اولین بار در بازار های مصرف کنندگان ظاهر شد ، که مالکان املاک را در سراسر ایالات متحده قادر می ساخت درهای ورودی خانه خود را بدون کند و کاو در جیب خود برای یافتن کلید باز کنند. در مثالی دیگر اخیرا، دکمه فشاری روشن کردن موتور توسط سیستم جرقه زنی موتور خودرو از خودروهای لوکس و مخصوص ثروتمندان به اتومبیل های ارزان قیمت نیز رسیده است، که به نوبه خود سبب پیشگیری از سرقت ، کاهش احتمال جاماندن کلید در ماشین پس از قفل شدن خودکار درب ها، و روند خروج و ورود راحت تر حتی برای ما که از درآمد کمتری برخورداریم شده است. و البته استفاده از فناوری بیومتریک- علمی که در بسیاری از زمینه ها از اقدمات امنیتی گرفته تا دیگر جنبه ها، زندگی راحت تری را برای ما رقم زده – در این زمینه نیز بیکار ننشسته و به کمک بشر آمده است.
پس از تمام این گفته ها، روشن است که باید همانند کودکی که از پستان مادر گرفته می شود خودمان را از عادت به جسمی سرد، با دندانه های فلزی که دشمن لباس و پوست دستمان است و همه ما در جیب خود یک دسته از ان را در انواع مختلف داریم به اسم کلید، نجات دهیم. با این حال ، اگر امروز شما می توانید وارد خانه تان، اتومبیل شخصی خود شده، و به دفتر کار خود در طبقه سی ام دسترسی یابید و همه این ها را بدون استفاده از یک کلید انجام دهید، می توانید شادی زمانی را که دیگر خبری از حتی یک کلید فلزی نیست را تصور کنید؟ آیا این روز خیلی دور است؟
۶-کنسول بازی دستی

چه احساسی دارید اگر یک بازی واقعا خوب ابداع کنید که در دستان شما جای می گیرد؟ بازی که به قدری خوب باشد که سازندگان عظیم کنسول های دستی مثل سونی یا نینتندو آن را به طور انحصاری برای کنسول خود بخواهند؟ آیا چنین بازی ای عالی نیست؟ آیا قرار گرفتن در چنین موقعیتی برای هر کس یک رویا نیست؟
البته که چنین است. در حال حاضر. اما اگر چند سال دیگر از این ماجرا بگذرد، و زمانی فرا رسد که هر کس در حالی که مشغول گردش و تفریح است وسیله ای در اختیار داشته باشد که در خود همه دستگاه های پخش موسیقی و فیلم / دوربین / کامپیوتر / تلفن همراه /و کنسول بازی را در خود جمع کرده باشد، آن وقت چه؟ و در صورتی که این اسباب بازی بتواند ده ها بازی های مناسب و معقول و با گرافیک خیره کننده را بر روی خود به روانی اجرا کند و ما را بیش از پیش سرگرم کند چه؟ و اگر تمام این افراد به طور طبیعی علاقه ای به حمل کردن وسیله ای نداشته باشند که تنها هنرش اجرای یک بازی انحصاری است که ان زمان دیگر کسل کننده شده است، آن وقت چه؟
چنین مواردی نتیجه اجتناب ناپذیر تکامل تکنولوژیکی است. در حالی که گوشی های هوشمند و تبلت های همه فن حریف فعلا خود را درگیر پردازش گرافیکی سنگین و اجرای بازی هایی که در کنسول های دستی معمول است نکرده اند و به همان بازی های سرگرم کننده ساده قناعت کرده اند، آنها به زودی به اندازه کافی قدرتمند می شوند که اکثر بازی خورها نمی توانند از آن ها به سادگی بگذرند. و این، در نمای بزرگ و مقیاس وسیع، همان چیزی است که صنعت را شکل می دهد.

شش بازمانده
 

۱-دستگاه های پخش موسیقی دیجیتال / فایل های چندرسانه ای
 

پایان سلطه پخش کننده های شخصی موسیقی چندین سال پیش پیشگویی شده بود، در حالی که محصول واکمن سونی هنوز در ابتدای راه بود. برخی همان زمان می گفتند چه پیشگویی احمقانه ای! چه عقب مانده! چه ضد اجتماعی! امروز در جهان آی پاد ، بسیاری از استدلال ها بدیهی است که از بین می رود. با این حال ، افرادی که پیش بینی های نگران کننده در مورد آینده می کنند جای دوری نمی روند. در حال حاضر ، آنها به ما می گویند هیچ کس پخش کننده های اختصاصی موسیقی را نمی خواهد وقتی پخش کننده های تمام عیار فایل های چند رسانه ای (ویدئو) و تلفن های هوشمند و مانند آن میتوانند بخش موسیقی با کیفیت بالا و خیلی کارهای دیگر را انجام دهند.
ما متواضعانه با این افراد اختلاف نظر داریم. شاید ما لزوما چیزی بیش از یک دستگاه که برایمان موسیقی پخش کند و همه جا بتوانیم آن را همراه خود ببریم نخواهیم. شاید بعضی از ما یک پخش کننده کوچک و جمع و جور موسیقی مانند آی پاد شافل را به دستگاه های بزرگ چند منظوره ترجیح دهد. شاید برخی از ما در سالن ورزش یا هنگام آهسته دویدن عادت داریم به موسیقی گوش دهیم و یا در محیط کوچکی باشیم که دستگاه های بزرگ و سنگین وزن چند کاره تقریبا مناسب نباشد. و شاید اصولا نخواهیم هزینه بالایی بپردازیم- هم زمان خریداری و هم هزینه های مربوط به اشتراک — که دستگاه های پیچیده تر این هزینه ها را بر ما تحمیل می کنند.
ما انکار نمی کنیم که رو بروی خود بازار دستگاه های شخصی پخش موسیقی مستقل را روز به روز کوچک تر می بینیم. همگرایی امکانات و وسایل چند منظوره قطعا ماندگار خواهند بود. اما فکر نمی کنیم که آیپاد های کوچولو و یا هر ام پی تری پلیر کلیپ مانند از ما دور شوند تا زمانی که تکنولوژی به جایی برسد که به طور مستقیم تراشه های دستگاه های چند منظوره را بتوان زیر پوست انسان جاسازی کرد و همیشه استفاده کرد. تعداد کاربران دستگاه های شخصی و قابل حمل پخش انحصاری موسیقی اکنون بسیار بالاست — بیش از حد بالا که حالا حالا ها نمی توان پیش بینی کرد که این دستگاه ها به موزه ها خواهند رفت همانطور که کیندل آمازون می رود!

۲-تلفن ثابت
 

در مواجهه با رقابت تنگاتنگ و بی امان ارائه دهندگان سرویس های صوتی روی پروتکل اینترنت (VoIP) ، ارتباطات آنلاین مبتنی بر متن، و البته، تلفن های همراه سلولی و هوشمند، خدمات قدیمی تلفن ثابت (POTS) قطعا به نظر می رسد پیشگام در پرتاب در سطل زباله مجازی باشد. و در واقع ، مطالعات اخیر نشان می دهد که تعداد فزاینده ای از آمریکایی ها در حال ترک کامل خطوط تلفن ثابت خود و روی آوردن به دیگر گزینه های ارتباطی امروز می باشند.
اما به این سادگی نمی شود برید و دوخت! تلفن های ثابت- حداقل گوشی های تلفن ثابت سیمی- در هنگام قطع برق طولانی مدت یک منجی و وسیله ای فوق العاده مفید و ضروری به حساب می آید. آنها نقش خود را در دنیای کسب و کار و در خانه های بزرگ، که در آن چند خط مختلف تلفن رایج هستند حفظ کرده و به این روند ادامه خواهند داد. علاوه بر این، بسته به نوع استفاده، نرخ استفاده از تلفن ثابت در حال حاضر نسبتا ارزان است. و تقریبا بدیهی است که زیرساخت های موجود تلفن ثابت هم اکنون کاملا توسعه یافته اند.
اگرچه بسیاری آن را یک تکنولوژی کاملا زائد و قدیمی می شمارند، این شانس را برا تلفن ثابت قائلیم که تا زمانی که ما راه بهتری برای برخورد با مواردی که استفاده از تلفن ثابت در آن مواقع ارزشمند می شود پیدا کنیم، این تکنولوژی باقی و زنده بماند. و آن زمان، خیلی زود نیست.

۳- موتور احتراق داخلی خودرو
 

بیایید این یک مورد را هم فارغ از بقیه موارد مورد توجه قرار دهیم: تکنولوژی هیبریدی که در خودروهایی مانند تویوتا پریوس و هوندا Insight یافت می شود مسلما قدم بزرگ بعدی در تامین نیروی محرکه خودروها نیست. به جای آن استفاده از بیو سوخت ها و خودرو های برقی است که به ما نوید دستاوردهای تکنولوژی انقلابی در آینده نزدیک را می دهد. واقعیت این است که بسیاری از اتومبیل های طراحی شده برای استفاده از گاز هیدروژن- و بسیاری دیگر مدل ۲۰۱۲ خواهند بود اگر بتوانیم اخباری را که از شرکت هایی مانند هیوندای و فورد می شنویم باور کنیم و این سبب به وجود آمدن محیط زیستی بسیار پاک تر از خودرو های احتراق داخلی قدیمی و صرفه جویی در مصرف سوخت که نزدیک به خودروهای هیبریدی امروزی است می گردد. و آنها به میزان زیادی ارزان تر و دارای عملکرد بهتری نیز می باشند.
بنابراین چه چیزی ما را ترک می کند؟ پیل های سوختی؟ شاید ، و هیوندای اخیرا اعلام کرده قطعا تا پایان سال ۲۰۱۵ یک خودروی شاسی بلند یا SUV با پیل سوختی را ارائه خواهد کرد. اما فن آوری پیل سوختی چیزی جدیدی نیست- این تکنولوژی را ما برای چندین دهه می شناسیم اما هنوز موانع قابل توجهی برای پیاده سازی ان وجود دارد و محتاج به ذکر نیست که هنوز زیرساخت ها ضعیف است.
ماشین هایی که از باطری برقی نیرو می گیرند مانند محصول اخیرا رونمایی شده نیسان با نام Leaf ممکن است راه را برای آینده روشن سازند، اما در حال حاضر ، با وجود مسافت ۱۰۰ مایلی بین دو نوبت شارژ، به وضوح مشخص است که Leaf پاسخگوی هر کسی که در فواصل طولانی سفر می کند، نیست. و در مورد محصول مشابه شورلت یعنی ولت چه؟ این محصول قطعا می تواند فاصله بیشتری را قبل از نیاز به شارژ مجدد باتری نسبت به نیسان Leaf طی کند، اما ولت این توانمندی را به این دلیل دارد که در کنار باتری الکتریکی خود- بله درست حدس زدید- یک موتور احتراق داخلی کوچک بنزینی نیز به کار گرفته شده است. این که خودرویی مینیاتوری مانند Leaf قیمتی بالغ بر ۳۰٫۰۰۰ دلار دارد و شورلت ولت بیش از ۴۰ هزار دلار! بدیهی است که فعلا نمی توانند چندان در بین خریداران متداول شوند.
هستند البته ، دیگر شرکت های خودروسازی که راه حل های دیگری پیشنهاد می دهند. در واقع ، به هیچ روی کمبود خودروی مفهومی در جهان خودروسازی امروز حس نمی شود، که هر کدام توسط عده زیادی از مردم پشتیبانی و حمایت می شود که امیدوارند ایده محبوبشان یک روز در نهایت قاتل موتور احتراق داخلی شود و آنها را برای همیشه به موزه ها بفرستد. و این ممکن است بزرگترین مانع بر سر راه موتور های جدید باشد. آیا شما حاضرید یک تکنولوژی را انتخاب کنید، تنها برای کشف چند سال دیگر و قدم در راهی نهید که پایانی بسیار گران و مرگبار دارد؟ سرمایه گذاری چند صد دلاری در فناوری های منقرض شده ای مثل Betamax یا اچ دی دی وی دی یک چیز است. رها کردن این یکی چیزی کاملا متفاوت است.
همه ما برای یک جامعه سبز و فرار از آلودگی های زیست محیطی در تلاشیم و قطعا می خواهیم از شر نفت و آلودگی هر چه بیشتر هوا راحت شویم. اما اگر ما خودرویی را در آینده قابل پیش بینی انتخاب کرده بودیم، فریب خبر هایی مانند هیوندای ۴۰ MPG یا فورد ” clean diesel ” را نمی خوردیم. به نظر می رسد خرید یک فولکس واگن گامی بسیار منطقی تر از حدس و گمان محض است. و به همین دلیل ما احساس می کنیم که موتور احتراق داخلی را برای مدتی در آینده خواهیم داشت.

۴ و ۵ و ۶- کامپیوترهای دسکتاپی ، صفحه کلید کامپیوتر ، و موس کامپیوتر
 

ما سه تا از دستگاه هایی را که احساس می کنیم فعلا منسوخ نمی شوند را تحت یک عنوان آوردیم، چرا که بپذیرید، هنگامی که در آینده زمان انقراض آنها فرا برسد هر سه در یک جبهه و دوشادوش هم برای فرار از انقراض خواهند جنگید.
اول بیایید نگاه کنیم به آنچه مسلما ستون کل انقلاب فن آوری اطلاعات بود: کامپیوتر های دسکتاپی شخصی. شایعات انقراض این وسیله از دهه ۱۹۹۰ و هنگامی که لپ تاپ ها داشتند کم کم رواج می یافتند منتشر شد، و این شایعات بدون شک تا کنون ادامه داشته و ادامه خواهند یافت. اما با وجود افزایش رایانه های بدون کیس یا all-in-one، رشد فزاینده لپ تاپ های قدرتمند، تبلت ها ، تلفن های هوشمند ، فن آوری صفحه لمسی، و انبوهی از جهش های تکنولوژیکی دیگر از مفهوم اصلی، رایانه میز کار آنطور که ما می دانیم باید زنده بمانند.
می پرسید چرا؟ برای شروع، چون واقعا واقعا ارتقاء آن و یا تعمیراتش آسان و امکان پذیر است. صرفا از قطعه هایی تشکیل یافته ک هر لحظه که تشخیص دهید جوابگوی نیازتان نیست به راحتی و حتی خودتان می توانید آن را باز کرده و با قطعه ای قدرتمند تر جایگزین کنید. این رایانه ها همچنین نسبتا مقرون به صرفه است. فقط فکر کنید اگر بخواهید یک سیستم قابل حمل با مشخصات همان کیس رایانه خود خریداری کنید چه قدر باید هزینه کنید، و شما به سرعت کشف خواهید کرد با این کار در یک دردسر مالی می افتید و ورشکست می شوید! و این مسئله ما را به نقطه قوت سوم این وسایل می برد- قدرت. چه شما یک گیمر و بازی خور باشید، یا طراح ویدئو و کلیپ های گرافیکی، یا طراح ۳D ، و یا هر کسی که از پردازنده ، پردازنده گرافیکی ، حافظه و ذخیره سازی بیشترین کار را می کشد، رایانه دسکتاپی برای مدت های طولانی یگانه ابزار کار شما باقی می ماند.
صفحه کلید و ماوس ارزشمند، با توجه به تمام جایگزین هایی که در بحث دستگاه های پخش کننده چند رسانه ای رفت، در نگاه اول به نظر می رسد که از شانس حتی کمتری در مورد بقا برخوردار باشند. اما نگاه اول ، آنطور که هر فردی که به کلوپ شبانه می رود معتقد است، همیشه درست نیست. فناوری تشخیص گفتار برای تایپ کلمات، آنگونه روی کاغذ و از نظر تئوری قوی و خدشه ناپذیر است، سبب حذف صفحه کلید برای مدت زمان طولانی در آینده نخواهد شد چرا که به سادگی در حال حاضر هنوز به نقطه ای که واقعا مفید باشد تکامل نیافته است. فناوری صفحه لمسی یا تاچ اسکرین، همان اندازه که اکنون در جهان تلفن همراه تبلیغ می شود، برای کسانی که از رایانه شخصی استفاده می کنند- واقعا استفاده می کنند- جوابگو نیست. آیا در میان شما کسی هست که واقعا فکر کند خم شدن کاربر به جلو برای دسترسی به صفحه نمایش لمسی آن هم به طور مداوم روش برتری نسبت به کنترل دسکتاپ با صفحه کلید و ماوس است؟ همانطور که برای صفحه کلید مجازی، صفحه کلید نمایش یافته بر روی صفحه (on-screen keyboards) ، سبک و پد لمسی لپ تاپ ها، ما یک جمله بیشتر نداریم: آه خدای من!
مطمئنا ، در آینده در خبر ها می شنویم که چگونه ابزارهای جدید و داغ پا به عرصه تکنولوژی خواهند گذارد و چگونه می توانند تعریف مجددی از این دستگاه ها کنند و همه آنها به ما چشم انداز تازه ای از وسایلی که سالها از ان استفاده می کردیم می بخشند. اما در پایان، زمانی که کار سخت نیاز به پردازشگری چندهسته ای و یا انجام بازی های سنگین نیاز به کارت های گرافیک دوبل شده دارد ، تنوع ، قدرت ، کنترل سخت گیرانه و دقیق، استفاده آسان ، و البته، آشنایی با قطعات کامپیوتر و لوازم جانبی اصلی برگ های برنده ای هستند که سبب خواهد شد رایانه های دسکتاپی برای حداقل یک نسل دیگر باقی بمانند…
منبع:http://www.gooyait.com
ارسال توسط کاربر محترم سایت : hasantaleb